ترجمه درس 2 عربی 2

ترجمه درس 2 عربی 2 هوا گرم است و مردم در خانه هايشانند . امام علـﯽ (ع ) بسوﻯ بازار خارج شد . - الآن بيرون نرو .. - آفتاب ، سوزان است .. - نه .. شايد حاجتمندﻯ كمك بخواهد . و در راه .. - سنگين است .. سنگين است .. اما چاره نيست .. بچه ها .. گرسنگـﯽ .. تشنگـﯽ .. چكاركنم ؟ ا مام علـﯽ ( ع ) به او نگريست . آمد و كوزه را از او گرفت و به خانه اش برد و در مورد حالش از او سؤال كرد . - ( حضرت ) علـﯽ بن ابيطالب(ع) همسرم را به مرزها فرستاد و بعد از چند روز خبر مرگش را شنيديم . در حالـﯽ كه من صاحب كودكان يتيمـﯽ هستم و چيزﻯ ندارم . ( اين ) تنگـﯽ مرا مجبور كرده تا براﻯ مردم كار كنم . امام علـﯽ ( ع ) با ناراحتـﯽ به مركز حكومت رفت و زنبيلـﯽ كه در آن غذا بود ، برداشت و برگشت و در را كوبيد . - چه كسـﯽ در مـﯽ زند ؟ - من ، آن بنده اﻯ هستم كه كوزه را با تو برد . در را بگشا . چيزﻯ براﻯ بچه ها دارم . - خداوند از تو راضـﯽ باشد و بين من و علـﯽ بن ابيطالب ( ع ) داورﻯ كند . امام علـﯽ ( ع ) وارد شد و فرمود : همانا من دوست دارم ثواب بدست آورم . پس مرا براﻯ يكـﯽ از اين دو كار برگزين : آماده كردن نان يا بازﻯ با بچه ها . - من در درست كردن نان ، از تو تواناترم . پس تو با بچه ها بازﻯ كن . امام علـﯽ ( ع ) بسوﻯ دو كودك كوچك از بین آن ها رفت و در دهانشان خرما گذاشت ، در حالـﯽ كه به هر يك ازآن دو مـﯽ گفت : پسر عزيزم ! در آنچه بر تو گذشت ، علـﯽ بن ابيطالب را حلال كن . يك ساعت بعد .. - برادر! تنور را روشن كن .. - خدايا ! خير و ثـوابت را بر اين مرد ببار .. اما .. علـﯽ بن ابيطالب .. چگونه .. ؟ او به حال درماندگان نمـﯽ نگرد .. ما درمانده ايم ، اما او .. امام علـﯽ ( ع ) مبادرت به روشن كردن نمود . زمانـﯽ كه آن را روشن كرد : بچش اﻯ علـﯽ ! اين جزاﻯ كسـﯽ است كه بيچارگان و يتيمان را فراموش كند . در اين هنگام خانمـﯽ آمد و خليفه ﻯ مسلمانان را مشاهده كرد و تعجب نمود . - اﻯ واﻯ بر تو .. آيا مـﯽ دانـﯽ او كيست ؟ او امير مؤمنان است . - واﻯ بر من .. چكار كنم ؟ پس با عذر خواهـﯽ بسويش رفت .. شرمم باد ! واﻯ بر من .. ببخشيد .. معذرت مـﯽ خواهم .. اﻯ امير مؤمنان ، ببخشيد .. - نه .. نه .. بلكه در آنچه از كارت كوتاهـﯽ كردم ، من از تو شرم دارم .